دانستنی های کرونایی - مجله بای بلاگ

این ویروس ها معمولا بیشتر از اینکه مسبب بیماری های جدی باشند معمولا سرماخوردگی های ساده را منجر می شوند. هرچند که در پشت پرده بسیاری از بیماری های همه گیر کرونایی نهفته است!

بیش از 70 سال پیش دانشمندان دریافتند که این ویروس می تواند موش های خانگی، موش های صحرایی، سگ ها، گربه ها، بوقلمون ها، اسب ها، خوک ها و گاو ها را درگیر عفونت کند که گاهی این حیوانات می توانند این ویروس را به انسان هم منتقل نمایند. در این مقاله انواع متفاوت ویروس کرونای انسانی، علائم آن و طریقه شیوع آن بین انسان ها آنالیز شده است.

کرونای انسانی چیست؟

دانشمندان نخستین شواهد از کرونای انسانی را در دهه 1960 میلادی در بینی بیماران سرماخورده یافتند. در واقع بخش عمده ای از سرماخوردگی های رایج به دلیل دو نوع از کرونای انسانی است: OC43 و 229E. نام این ویروس بخاطر شباهت ظاهری آن با تاج از کلمه کراون (crown) گرفته شده است.

در بین جوامع انسانی عفونت به این ویروس اغلب در طول زمستان و اوایل بهار اتفاق می افتد. افراد به طور معمول پس از ابتلا به این سرماخوردگی، حدود 4 ماه بعد ممکن است به بیماری با همان علائم مبتلا شوند که دلیلش آن است که آنتی بادی کرونا خیلی طولانی در بدن باقی نمی ماند. علاوه بر این آنتی بادی یک نوع از کرونا ها ممکن است در برابر دیگری بی اثر باشد.

نشانه های ابتلا به این ویروس از فردی به فرد دیگر متفاوت است تا حدی که در بعضی ممکن است مرگبار باشد! اما در کل شامل عطسه، آبریزش بینی، خستگی، سرفه، تب، گلو درد و تنگی نفس مزمن می گردد که شباهت زیادی با ابتلا به بسیاری ویروس های دیگر دارد و همین تشخیص را سخت می نماید. تشخیص ویروس می تواند به وسیله نمونه بزاق یا خون انجام گردد.

کرونای انسانی بسته به میزان مسری بودن آن و شدت علائمی که ایجاد می نماید انواع مختلفی دارد که دو نوع خطرناک تر آن مرس و سارس هستند.

راه های انتقال کرونا میان انسان ها

در مورد روش های انتقال تحقیقات کمی اجرا شده، ولی آنچه مسلم است انتقال به وسیله مایعات سیستم تنفسی از جمله بزاق است. به طور کلی ویروس کرونا از این راه ها می تواند منتقل گردد:

• سرفه و عطسه بدون پوشاندن دهان که می تواند قطرات بزاق را در هوا پراکنده کند.
• دست دادن و تماس فیزیکی با فرد مبتلا و تماس دست با بینی، چشم ها یا دهان.
• لمس اشیا و یا سطوح آلوده به ویروس و سپس تماس دست با بینی، چشم ها یا دهان.

بعضی از کرونا های حیوانی ممکن است به وسیله تماس با مدفوع آن حیوان منتقل شوند. با این حال هنوز قطعی نیست که این نوع از کرونا های حیوانی به کرونای انسانی منجر می گردد یا خیر.

تقریبا تمام افراد در طول زندگی شان بار ها یکی از انواع کرونا را تجربه می نمایند، چون کرونا ها به شدت مسری هستند. برای جلوگیری از انتقال آنها، بهتر است افراد بیمار تا زمانی که نشانه های فعال دارند، در منزل استراحت نمایند و همچنین از تماس نزدیک با سایرین خودداری نمایند.

پوشاندن دهان و بینی در هنگام سرفه یا عطسه، یاری زیادی در پیشگیری از سرایت می نماید. البته نکته ای که بسیار مهم است این است که دستمال مصرف شده را حتما دور بیاندازید و در محیط باز رها نکنید. با همه این ها تا قبل از شناسایی و شیوع نوع جدید کرونا معروف به کووید 19 که منجر به بیماری تنفسی می گردد و از شهر ووهان چین شروع شد، ویروس کرونا خیلی هم چیز خطرناکی به نظر نمی رسید.

از آنجا که نخستین افراد مبتلا به این ویروس به نوعی با حیوانات در ارتباط بودند تقریبا قطعی است که ویروس از حیوان به انسان منتقل شده است، مبتلایان بعدی تماسی با حیوانات نداشتند پس مشخصا خود انسان ها ناقل ویروس به یکدیگر شدند. البته همه این اطلاعات هنوز احتیاج به کامل شدن دارند.

مراتب ابتلا به کووید 19

بیش از 80 درصد نوع ملایم را تجربه می نمایند که بیمار می تواند بهبود کامل پیدا کند. حدود 14 درصد به نوع شدیدتری مبتلا می شوند که منجر به تنگی نفس و درگیری شدید ریه ها می گردد. در حدود 5 درصد مبتلا ها بیماری مزمن می گردد که علاوه بر سیستم تنفسی ارگان های دیگری را هم درگیر می نماید. در حدود 2 درصد افراد هم بیماری مرگبار خواهد بود.

البته فاکتور سن در شدت و ضعف بیماری بسیار موثر است. به گفته سازمان بهداشت جهانی بچه ها کمی به کووید 19 مبتلا می شوند که دلایل آن همچنان در حال آنالیز است. ممکن است بین دو تا چهارده روز از ورود عفونت به بدن بگذرد و بعد نشانه ها بروز نمایند. هنوز هیچ واکسنی برای کوید 19 موجود نیست. هرچند که دانشمندان در حال حاضر در کوشش برای فراوری آن هستند.