آتشکده بازه هور تا سده های سوم و چهارم هجری به فعالیت خود ادامه میداده است - مجله بای بلاگ

نو یافته های باستان شناسی از آتشکده ساسانی بازه هور عنوان مبحثی بود که به وسیله میثم لباف خانیکی (عضو هیأت علمی پژوهشگاه) در نشست تخصصی باستان شناسی هفته پژوهش مطرح شد.

سرپرست کاوش های باستان شناسی محوطه بازه هور گفت: محوطه تاریخی بازه هور به گواه آنالیز ها و یافته های باستان شناسی، مجموعه ای متشکل از آثار فرهنگی و بقایای معماری دوره ساسانی است که در استان خراسان رضوی و در 70 کیلومتری جنوب شهر مشهد، در مجاورت روستای رباط سفید واقع شده است.

او اضافه نمود: چهار طاقی سنگی بازه هور که در سال 1310 خورشیدی به عنوان اولین اثر تاریخی استان خراسان در لیست آثار ملی به ثبت رسیده در جبهه شمالی این محوطه واقع شده و برآورد های باستان شناسی در سال 1395 شواهدی از یک سکونتگاه ساسانی اسلامی را در جنوب این چهار طاقی آشکار ساخته است.

این باستان شناس با بیان اینکه فعالیت های باستان شناسی در محوطه تاریخی بازه هور که از سال 1392 به سرپرستی اینجانب شروع شد در سال 1397 به شناسایی مجموعه مذهبی وسیعی در جبهه جنوبی این محوطه انجامید که بر فراز بلندی طبیعی موسوم به کوه دختر گسترده شده، توضیح داد: کاوش های باستان شناسی در این محل طی سه سال گذشته منجر به شناسایی بقایای یک آتشکده شد که از یک چهار طاقی آجری به انضمام فضاهای الحاقی تشکیل شده است.

لباف خانیکی اضافه نمود: در مجاورت این چهار طاقی نیز فضای ستونداری قرار داشته که هر یک از ستون ها با تزئینات گچبری منحصر بفرد آراسته میشد. بعلاوه نمای داخلی بعضی از فضاهای آتشکده بازه هور به صحنه های متنوعی از نقاشی های دیواری و گچبری های شاخص دوره ساسانی مزین بوده است.

او با اشاره به اینکه گچبری های مکشوفه نمایشگر نقش مایه های انسانی، حیوانی، گیاهی و هندسی گوناگون بوده و بر سطح بعضی قطعات، آثار رنگ قابل تشخیص است، گفت: گرچه فعالیت های مخرب انسانی سبب تخریب شدید تزئینات معماری آتشکده بازه هور شد ولی قطعات بدست آمده حاکی از مرکزیت مذهبی این آتشکده در ناحیه شمال شرق ایران است.

او اعلام کرد: شواهد معماری بیانگر آن است که آتشکده بازه هور تا سده های سوم و چهارم هجری همچنان به فعالیت خود ادامه میداده و احتمالا در اثر زلزله مهیبی ویران شده و پس از آن مورد غارت قرار گرفته است.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در انتها گفت: حفاظت از آثار و بقایای این آتشکده می تواند امکان مناسبی را برای پژوهشگران و علاقمندان به تاریخ و فرهنگ ایران فراهم آورد.