موجودات زنده و آرایه های خورشیدی جدید به ایستگاه فضایی بین المللی رسیدند - مجله بای بلاگ

اسپیس ایکس که بیش از یک روز گذشته یک مجموعه کاملا جدید را راهی ایستگاه فضایی بین المللی کرد. این مجموعه نه تنها شامل 3311 کیلوگرم آزمایش ها، تجهیزات و وسایل تازه برای خدمه ایستگاه می گردد، بلکه موشک و کپسول باری دراگون این پرتاب هم برای نخستین بار استفاده شدند.

پرتاب مأموریت CRS-22 اسپیس ایکس 3 ژوئن ساعت 13:29 منطقه زمانی شرقی (13 خرداد ساعت 21:59 به وقت تهران) از مرکز فضایی کندی ناسا انجام شد و با توجه به احتیاج به یکسان کردن سرعت و راستا، 40 ساعت در راه بود تا به ایستگاه فضایی در مدار زمین برسد و در نهایت عملیات پیوستن به ایستگاه طی دو مرحله اتصال نرم در ساعت 05:09 منطقه زمانی شرقی (13:39 به وقت تهران) و اتصال سخت در ساعت 05:20 منطقه زمانی شرقی (13:50 به وقت تهران) کامل شد.

با به کارگیری بوستر تازه نفس B1067، این نخستین بار در سال 2021 میلادی است که اسپیس ایکس از یک بوستر کاملا تازه برای پرتاب های فضایی خود استفاده می نماید. با توجه به قابل بازیابی بودن بوستر موشک های اسپیس ایکس، این شرکت تا کنون در امسال از موشک های بازیابی شده استفاده نموده بود و حتی توانست به رکورد 10 بار استفاده از یک بوستر دست یابد.

فضاپیمای باری دراگون استفاده شده در این پرتاب هم که با شماره سریال C209 شناخته می گردد، برای نخستین بار استفاده شده و ناوگان فعال باری دراگون (Cargo Dragon) را که نسخه به روز شده با نام کارگو دراگون 2 است، به دو فروند توسعه داده می دهد. سومین کپسول کارگو دراگون 2 هم در حال ساخت است.

آرایه های خورشیدی تازه

اما این مأموریت از جهت دیگری هم ویژه است. آرایه های خورشیدی تازه ای برای تأمین انرژی ایستگاه فضایی بین المللی درنظر گرفته شده که با کپسول باری دراگون به آن رسیدند و در مأموریت های دیگری بر روی ایستگاه نصب خواهند شد.

این پنل های خورشیدی در کنار صفحات قبلی ایستگاه جای می گیرند و در کنار باتری های تازه ایستگاه، سیستم تأمین برق آن را به اندازه ای توسعه می دهند که امکان عملیات پایدار در مدار زمین تا خاتمه دهه 2030 میلادی فراهم باشد. فضانوردان پیش از این طی چند راهپیمایی فضایی محل اتصال این آرایه های تازه را آماده نموده بودند.

آزمایش های زیستی

آزمایش های علمی ناسا هم که اسپیس ایکس با خود به ایستگاه فضایی برد و با همکاری چند شرکت خصوصی انجام می شوند، جالب توجه است. شرکت تارگت (Target) پشتیبانی اقتصادی محموله ای با نام تیک تاک (TICTOC) را بر عهده دارد که به عنوان بخشی از کوشش برای افزایش پایداری حضور انسان در فضا، روی رشد گیاهان پنبه تمرکز دارد. هر ساله 25 میلیون تن پنبه کشت می گردد که هر کیلوگرم از آن به هزاران لیتر آب احتیاج دارد و پرورش آن در فضا با منابع محدود آب، یک چالش عظیم خواهد بود.

آزمایش سلول کلیه-02 (Kidney Cell-02) هم شیوه تشکیل سنگ کلیه در فضا را آنالیز خواهد نمود. پژوهشگران سلول های کلیه را با یاری تراشه های بافتی به فضا می فرستند تا درک بهتری از شکل گیری سنگ کلیه داشته باشند. پژوهشگران امیدوارند با کسب اطلاعات بیشتر به وسیله این آزمایش ها، بتوانند روش های درمانی بهتری برای بیماران روی زمین و حتی فضانوردان در مأموریت های طولانی مدت ایجاد نمایند.

کولگیت-پالمولیو (Colgate-Palmolive) دیگر شرکتی است که یک آزمایش علمی را با همکاری ناسا پیش خواهد برد. این آزمایش شامل محموله ای است که به آنالیز میکروبیوم دهانی (ریزاندامگان هم زیست دهانی) در فضا می پردازد.

برای تحقیق از دستگاهی استفاده می گردد که رشد زیست لایه (بیوفیلم) را روی سطح مینای دندان، با استفاده از بزاق بیماران سالم، بیماران دارای سوراخ دندان و بیماران مبتلا به پریودنتیت (پیرادندان آماس) یا بیماری بافت اطراف دندان، شبیه سازی می نماید. این کار به پژوهشگران امکان می دهد تا عوامل بیماری زای پلاک دندان را شناسایی نموده و آنالیز نمایند که گرانش چه نقشی در تشکیل زیست لایه ایفا می نماید.

دانشگاه فلوریدا و شرکت تِک شات (TechShot) هم به عنوان بخشی از تحقیقات موسوم به درک اثر ریزگرانش بر روی تعاملات میکروب های حیوانی (UMAMI) 128 پارالارو ماهی مرکب را به ایستگاه فضایی بین المللی می برند. این آزمایش که در کپسول دراگون و در راستا رسیدن به ایستگاه اجرا خواهد شد، رابطه همزیستی میان حیوانات و میکروب ها را، در این مورد، ماهی مرکب دم کل (Bobtail) و نوعی باکتری به نام V. fischeri آنالیز می نماید.

همراه با ماهی مرکب، ناسا 2000 تاردیگرید (Tardigrade) یا خرس آبی را به ایستگاه فضایی بین المللی می فرستد تا آنالیز کند که این ارگانیسم های مقاوم چگونه قادر به کنترل تنش های ریزگرانش هستند.

خرس آبی یا خوکچه خزه ای، نوعی ارگانیسم است که به عنوان یک گونه شدیددوست یا اکستریموفیل (Extremophile) شناخته می گردد و می تواند در شرایط یخ زدگی زنده بماند و حتی در خلأ موجود در فضا زندگی کند. پژوهشگران امیدوارند که این میکروارگانیسم های کوچک به بشر یاری نمایند تا دریابد که کدام ژن ها باعث می شوند تا تاردیگریدها تا این اندازه سرسخت و سازگار باشند.

با رسیدن کپسول باری دراگون به ماژول هارمونی ایستگاه فضایی بین المللی، این آزمایش ها توسط خدمه اعزام 65 (Expedition 65) پیش خواهند رفت تا نتایج آن در مأموریت های آینده به کار گرفته گردد. انتظار می رود که کپسول دراگون بیش از یک ماه در مدار زمین به ایستگاه متصل بماند و سپس راهی زمین گردد.

عکس کاور: کپسول باری C209 دراگون اسپیس ایکس در نزدیکی ایستگاه فضایی بین المللی

Credit: NASA

منبع: Space, NASA

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا