بزرگ ترین پرنده آهنین جهان؛ نگاهی به هواپیمای استراتولانچ - مجله بای بلاگ

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

پائول آلن (Paul Allen) یکی از بنیان گذاران اسبق و مغز متفکر شرکت مایکروسافت (Microsoft) ایده پرداز ساخت هواپیما استراتولانچ (Stratolaunch) است.

هواپیما دارای ابعادی تقریبا دو برابر عرض بوئینگ 747 با بالی به پهنای 117 متر است که بلندتر از هواپیما افسانه ای هرکولز (97.5 متر) است

این هواپیما دارای ابعادی تقریبا دو برابر عرض بوئینگ 747 با بالی به پهنای 117 متر است که بلندتر از هواپیما افسانه ای هرکولز (97.5 متر) است. استراتولانچ از سال 2011 شروع به ساخت شده و آزمون های اولیه پروازی خودش را با موفقیت پشت سر گذاشته است.

استراتولانچ 500 تن وزن دارد که به وسیله شش موتور از روی زمین به هوا برمی خیزد و روی 28 چرخ روی باند فرود می آید. باند مخصوص پروازی این هواپیما در کالیفرنیا است. سرعت برخاست هواپیما حدود 46 مایل بر ساعت است. سازندگان استراتولانچ امیدوار هستند که در گام های بعدی این هواپیما بتواند شاتل ایستگاه فضایی بین المللی را تا سال آینده با خود به بالای جو حمل کند.

استراتولانچ چیست؟

فاصله بین دو بال برای قرارگیری، شاتل تعبیه شده است

هدف اصلی ساخت این وسیله حمل شاتل فضایی تا ارتفاع 36000 پایی بیرون جو است. به همین منظور فاصله بین دو بال برای قرارگیری شاتل تعبیه شده است. استفاده از هواپیما فرستنده تا ارتفاع کروز، باعث کاهش هزینه های پرتاب شاتل از روی ایستگاه های زمینی می شود و همچنین این مورد باعث کاهش هزینه های سفرهای فضایی در آینده هم خواهد شد. برتری دیگری که این هواپیما نسبت به ایستگاه های زمینی پرتاب شاتل دارند، حذف کردن عوامل جوی مؤثر در پرتاب شاتل از روی زمین است.

استراتولانچ همانند ایرباس A319 برد مفید دو هزار مایل دریایی خواهد داشت. مشخصات فنی موتور و جعبه فرود آن مشابه بوئینگ 747 اس هست. کپی برداری از این سیستم در ساخت این هواپیما باعث کاهش هزینه های تولید شد.

سازندگان استراتولانچ چه کسانی هستند؟

پائول آلن عضو و بنیان گذاران اسبق شرکت مایکروسافت به همراه بارت روتان (Burt Rutan) مؤسس شرکت دانش بنیان اسکالد (Scaled) در سال 2011 دست به برنامه ریزی و ساخت استراتولانچ زدند. سابقا این دو نفر در پروژه ساخت هواپیما مافوق صوت کشتی فضایی یک (SpaceShipOne) هم همکاری داشته بودند. این هواپیما هم یکی از شاهکارهای سازه های حمل و نقل هوایی محسوب می شود. آلن در سال 1982 از شرکت مایکروسافت به دلیل مسائل سلامتی که برایش پیش آمده بود، خارج شد ولی سهامی در حدود 15.3 میلیارد دلار در این شرکت دارد.

در سال 2016، در مصاحبه ای که آلن داشت گفت:

دسترسی به مدار نزدیک زمین که در آن مدار، شاتل فضایی را آزاد کرد، می تواند صرفه جویی های بسکمک در عرصه حمل و نقل فضایی به ارمغان بیاورد. برای مثال از ماهواره های بیشتری استفاده کنیم تا الگوهای دقیق تری از آب و هوای زمین برای کمک به بهره وری درزمینه کشاورزی تهیه کنیم. همچنین روی عناصر سازنده جو مطالعات دقیق تری داشته باشیم تا بتوانید از تغییرات اقلیمی شدید در آینده نه چندان دور مطلع شویم.

تمامی این ایده ها در حد همان ایده خواهند ماند، مگر اینکه بتوانیم راه جدیدی برای فرستادن ماهواره های بیشتری به جو زمین بیابیم. او همچنین سال 2017 در مورد آینده کاری خودش گفت که دوست دارد یک مجتمع و فرودگاه مخصوص برای ارسال شاتل به فضا ایجاد کند که بدون توقف چندین ماهه، شاتل ها همانند هواپیماها از باند پرواز کرده و در باند دیگری فرود بیایند و این عمل تکراری با هزینه کمتری در مدت زمان کمتر باز انجام شود.

آلن به همراه روتان با هواپیما مافوق صوت کشتی فضایی یک (SpaceShipOne) توانستد جایزه ایکس (X prize) را درزمینه هوافضا کسب کنند، بعدها امتیاز ساخت این هواپیما به قسمت سفرهای فضایی مجله Virgin واگذار شد، ریچارد برنسون (Richard Branson) مالک ویرجین، در سالهای اخیر امتیاز نوآوری این پروژه را جهت توسعه های بیشتر از مالکان اصلی آن خریداری کرد.

آنچه پیش روی است

برتری یخ سیاه، قابلیت پرواز از روی باند پرواز هواپیماهای معمولی و فرود دوبار روی آن است

پروژه بعدی که آلن و روتان از آن به نام قطعه دیگر پازل یاد می کنند، فضاپیمایی با قابلیت استفاده مجدد به نام یخ سیاه (Black Ice) است. بر اساس گزارشی روزنامه واشنگتن پست (Washington Post) از کتاب مشاهیر فضا (The Space Barons) نوشته کریستین داونپورت (Christian Davenport) که در مورد افراد مشهوری همانند ایلان ماسک، آلن، برنسون به نام بیلیونرهایی که مسافرت های فضایی را دچار دگرگونی کرده اند، از یخ سیاه به نام وسیله فضایی قابل بازگشت به زمین و انجام مکرر این سفر در زمان های کوتاه و تمامی باندهای پروازی یاد شده است. برتری یخ سیاه نسبت به استروتولاتچ قابلیت پرواز از روی باند پرواز هواپیماهای معمولی و فرود دوباره روی آن است.

نتیجه‌گیری:

هواپیمای استراتولانچ، نماد نوآوری و بلندپروازی در عرصه هوانوردی و فضانوردی است. از طراحی اولیه تا اجرای آزمایش‌های موفقیت‌آمیز، این پروژه نشان می‌دهد که محدودیت‌ها تنها در ذهن ما وجود دارند. این هواپیما نه تنها به کاهش هزینه‌های فضایی کمک خواهد کرد، بلکه می‌تواند مسیرهای جدیدی برای توسعه فناوری‌های فضایی باز کند. استراتولانچ، با بهره‌گیری از تجربه و چشم‌انداز پیشگامان خود، ما را به آینده‌ای نزدیک‌تر می‌کند که در آن دسترسی به فضا، آسان‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر از همیشه خواهد بود. این پرنده غول‌پیکر، گامی بلند به سوی رؤیای دیرینه انسان برای کشف فراتر از مرزهای زمین است.