با بی حوصلگی نجنگید، در آغوشش بکشید - مجله بای بلاگ

انگیزه ای درونتان هست، اما پاسخ درخوری به آن داده نمی شود. همه از این احساس فراری اند. صنعت سرگرمی که راهی است برای فرار از ملال، سالانه 2.6 تریلیون دلار هزینه می تراشد. نیل برتن می گوید این کار ها بی فایده است. به جای مبارزه با ملال، باید خودمان را در آن غرق کنیم.

ملال دقیقاً به چه معناست؟

ملال شرایط عمیقاً نامطلوبی است برای انگیزشی که ارضا نشده. در شرایطی که به جای ناامید شدن برانگیخته می شویم، اما بنابه هر دلیلی این برانگیختگیِ ما بی پاسخ می ماند و جهتی پیدا نمی کند. این دلیل شاید درونی باشد -اغلب نبود تخیل، انگیزه یا تمرکز- یا بیرونی مثل این که فرصت یا انگیزه های محیطی وجود نداشته باشد. دوست داریم کاری دلنشین انجام دهیم، اما می بینیم نمی توانیم و مهم تر این که با افزایش آگاهی از این ناتوانی سرخورده می شویم.

بررسی دقیق تر آناتومی ملال

بیایید آناتومی ملال را دقیق تر بررسی کنیم. چرا این قدر اعصابمان خرد می شود اگر پروازمان دیر کند و در سالن انتظار بنشینیم؟ چون در شرایط انگیزش شدید هستیم و منتظریم به زودی به محیطی جدید و جذاب وارد شویم. درست است، اطراف سالنِ انتظار پر است از مغازه و صفحه نمایش و مجله، اما واقعاً هیچ کدام شان ما را جذب نمی کنند و تنها با ایجاد حواس پرتی در ما سبب تشدید ملال می شوند. چیزی که اوضاع را بدتر می کند این است که کنترلی بر اوضاع نداریم، شرایط ناگزیر و پیش بینی ناپذیر است (شاید تأخیر بیشتر باشد و حتی پرواز لغو شود). بار ها و بارها، صفحه نمایش گوشی را چک می کنیم و کم کم آگاهی ما از این مسائل بیشتر می شود و این دردناک است.

این شرایطی است که در آن گیر افتاده ایم، در شرایط انگیزش شدیدی که نه می توانیم در آن دخیل باشیم و نه می توانیم از آن دوری کنیم. اگر واقعاً باید به پرواز برسیم، چون مثلاً زندگی یا رسیدن به معشوق مان به آن وابسته است، کمتر احساس ملال می کنیم (هرچند بیشتر مضطرب و آزرده می شویم)، ولی اگر حق انتخاب داشتیم که در خانه بمانیم یا به سفر برویم، ملال مان بیشتر می شود. بدین ترتیب، ملال نتیجۀ عکس نیاز یا ضرورتی است که درک شده. شاید در مراسم ختم یکی از اقوام دور احساس ملال کنیم، ولی در ختم پدر و مادر یا فرزندمان نه.

واقعاً چرا این قدر از ملال بدمان می آید؟

تا این جا که همه چیز خوب است، اما واقعاً چرا این قدر از ملال بدمان می آید؟ فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم، آرتور شوپنهاور، استدلال می کرد که اگر زندگی ذاتاً رضایت بخش بود، اصلاً چیزی به اسم ملال وجود نداشت. پس، ملال شاهدی است بر بی معنایی زندگی بعضی از ما و از احساسات بدی پرده برمی دارد که اغلب، با مشغول شدن به یک فعالیت یا درگیرشدن با احساساتی مخالف، بر آن سرپوش می گذاریم. این اتفاق ریشۀ همان حالت تدافعیِ جنون آمیز است، حالتی که مهم ترین خصیصه اش این است که از ورود احساس نومیدی و درماندگی به ذهن خودآگاه پیشگیری کند و با احساسات مخالفی، چون سرخوشی، فعالیت هدفمند و کنترل قدرتمند ذهن را اشغال کند، یا اگر نشد، هر احساس دیگر را به کار بگیرد.

چطور می توانیم با ملال کنار بیاییم؟

خبر خوش این که ملال می تواند جنبه های مثبت هم داشته باشد. ملال شاید روشی باشد تا به خود بگوییم زمان مان را آن طور که باید خوب نمی گذرانیم، باید کاری لذت بخش تر انجام دهیم، کاری مفیدتر یا رضایت بخش تر. از این دیدگاه، ملال عامل تغییر و پیشرفت است، عاملی انگیزشی که افراد را به مراتع سرسبزتر و بزرگ تر می رساند.

اگر آن طور که گفته شد، ملال آگاهی از انگیزشی بدون ارضاست، می توان با این کار ها ملال را به حداقل رساند: دوری از موقعیت هایی که کنترل چندانی بر آن ها نداریم، حذف عوامل حواس پرتی، انگیزه دادن به خود، کم کردن انتظارها، اصلاح دیدگاه ها دربارۀ امور (فهمیدن دفعۀ بعدی که در یک موقعیت ملال انگیز گیر افتادید، به جای این که مثل همیشه مدام از آن اجتناب کنید، خود را در آن غرق کنید این که واقعاً چقدر خوش شانس هستیم)، و از این دست چیزها. اما راحت تر و ثمربخش تر آن است که به جای مبارزۀ شبانه روزی با ملال، حقیقتاً آن را در آغوش بگیریم. اگر ملال پنجره ای است رو به طبیعت اصیلِ حقیقت و درواقع همان شرایط بشر است، پس مبارزه با ملال همان کشیدن دوبارۀ پرده ها روی حقیقت است. بله، شبْ تاریک و ظلمانی است، اما به همین دلیل است که ستاره ها در شب آن طور می درخشند.

tour-malaysia.ir: تور مالزی ارزان قیمت، تور پنانگ، کوالالامپور، لنکاوی، تور لحظه آخری مالزی را همراه ما باشید.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا