ساعت خاموشی و فراموشی - مجله بای بلاگ

این که چرا شرایط کشور در حوزه برق به گونه ای است که الزاما باید شاهد قطعی برق باشیم در تخصص من یا موضوع این نوشته نیست. مساله اصلی در این بین قطعی برق نیست.

باید تاکید نمود اگر دولت به هر دلیلی تصمیم به قطعی برق گرفته است حتما برای خود دلیلی دارد. نکته ای که دولتمردان در این بین فراموش نموده اند، حق مردم درباره از پیش آگاه بودن است. حقی که شعارهای زیادی درباره اش داده شده و می گردد.

خیلی از شهروندان این روزها از حقوق شهروندی خود می پرسند. آنها می گویند چرا اطلاع رسانی درست و به موقعی انجام نشده است تا بتوانند برای امور خود که مرتبط با برق است، برنامه ریزی داشته باشند.

علاوه بر این، آنها گلایه دارند این مساله به نوعی به رویه بدل شده است، زیرا سال های گذشته هم همین موضوع را شاهد بودیم.

فراموش نکنیم این روزها مردم دغدغه های زیادی دارند، مسائل اقتصادی، بیکاری، افزایش اجاره خانه، افزایش کرایه حمل و نقل عمومی و در نهایت مرگ روزانه حدود 200نفر به دلیل ابتلا به کرونا، استرس های زیادی را به مردم تحمیل می نماید.

این درحالی است که بعضی مسؤولان به جای این که سعی در کاهش این دغدغه ها داشته باشند به نوعی به آنها دامن می زنند.

در چند روز گذشته شهروندان بسیاری دچار مشکل شده اند، خانواده ای را در نظر بگیرید که کودکش باید آنلاین امتحان بدهد، برق قطع و اینترنت از دسترس خارج می گردد.

خانواده دیگری بیمارشان به یاری دستگاه نفس می کشد، برق قطع می گردد و نفس در سینه این بیمار و اعضای خانواده اش حبس می گردد.

بسیاری از رانندگان با چراغ های هدایت و رانندگی خاموش روبه رو شدند؛ مساله ای که به ترافیک و شلوغی معابر دامن زد.

علاوه بر این در چند روز گذشته بسیاری از شهروندان برای خرید نان یا یک تراکنش ساده اقتصادی به مشکل برخورده اند و مسئله ای به مسائلشان اضافه شده است.

این درحالی است که مسائل اقتصادی و اجتماعی تاب آوری آنها را به شدت کاهش داده است و مسؤولان نیز در چند سال گذشته برای بهبود سلامت روان شهروندان کاری از پیش نبرده اند.

برای نمونه در ستادملی مقابله با کرونا به تنها مساله ای که توجه نمی گردد، سلامت روان شهروندان است.

اگر با عینک خوشبینانه به خروجی این گونه تصمیم ها بنگریم، پیش بینی احتمال افزایش نزاع یاخشونت های خانگی کار دشواری نیست.

تصمیم های اشتباه یا سهل انگاری بعضی مدیران اما تبعات بیشتری به دنبال دارد، زیرا زمینه را برای کاهش اعتماد اجتماعی به دولت و دیگر نهادها فراهم می نماید.

کاهش اعتمادی که می تواند فاصله دولت و ملت را بیش از این کند و سرمایه اجتماعی را کاهش دهد. لازم به یادآوری است کاهش سرمایه اجتماعی عواقب دیگری هم دارد و آن می تواند کاهش مشارکت مردم برای مدیریت بحران انرژی ازجمله برق در کشور باشد.

به نظر می رسد مدیران وزارت نیرو فراموش نموده اند بدون مشارکت وهمکاری مردم امکان مدیریت این شرایط میسر نخواهد بود البته چنین رفتاری مایه تعجب بسیاری از کارشناسان نیست، زیرا آنها به خوبی می دانند وقتی دولتمردان برای اجرای پروژه های کلان، اعتقادی به تهیه پیوست اجتماعی ندارند، یعنی پیش بینی نمی نمایند تصمیم هایشان چه تاثیری بر زندگی اجتماعی مردم می گذارد.

جای تعجب نیست که مدیران وزارت نیرو هنگام صدور دستور برای خاموشی ها از خود نپرسند آیا شهروندان حق دارند بدانند قرار است برق قطع گردد؟

دکتر حسن موسوی چلک - رئیس انجمن مددکاران اجتماعی / روزنامه خبرنگاران