مواسات بدون روتوش! - مجله بای بلاگ

گروه دانشگاه خبرنگاران- علی ریاحی پور*بعد از سخنرانی رهبر معظم انقلاب و مطرح کردن گفتمان مواسات شاهد شکل گیری حرکات و لبیک گفتن های گوناگون نسبت به این گزاره دینی بودیم. اما مخرج مشترک بیشتر اقدامات اجرا شده ذیل این مبحث، خلاصه شد در یک چیز؛ دادن بسته های غذایی که شامل مرغ و برنج و.. می باشد؛ و این یعنی تقلیل دادن یک مفهوم بزرگ که صد ها مصداق بر آن مترتب است به یک حرکت حداقلی و رفع تکلیفی که از قضا در گذشته هم صورت می گرفته و البته دردی را هم دوا نخواهد کرد.

وقتی رهبر انقلاب در شرایط درگیری با کرونا این دستور را می دهند؛ این یعنی به دنبال هدف و مقصودی هستند که حتما با دیروز متفاوت است و باید اتفاق جدیدی بیفتد و مخاطب اصلی این مواسات را افراد درگیر با کرونا مفروض گرفته اند و نه صرفا افراد فقیر و مساکینی که تا قبل از آن هم به آنان کمک های غذایی اعطا می شده است.

رهبر انقلاب درکتاب طرح کلی اندیشه اسلامی ذیل مما رزقناهم یُنفقون دو نکته را بیان می دارند.

یک) مارزقناهم اعم از مال است. هر چه از خدا گرفته اند: پول، عمر، فرزند، آبرو، توان جسمی، فکر، زبان و بیان و خلاصه هر امکاناتی.

دو) انفاق هم هر خرج کردنی نیست. آن خرج کردنی که خلآ را پرکند، انفاق است.

حال سوال این است که به راستی بسته های غذایی چه خلأیی را جبران می کنند؟ آیا اولویتی فرا تر از آن متصور نیست؟ بسته هایی که حدبیشتر با آن افراد بتوانند یک هفته را سپری کنند دردی را دوا خواهد کرد؟

سخنگوی دولت گفت: سه و نیم میلیون از مشاغل رسمی بطور مستقیم در معرض آسیب اند و 4میلیون شاغل غیر رسمی در معرض توقف یا کاهش فعالیت یا کاهش دستمزد و اخراج اند!

وزیر کار گفت: تا حالا 600هزار نفر در سامانه بیمه بیکاری ثبت نام کرده اند!

این دو قسم نه عمدتا شرایط شرعی فقیر محتاج نان شب را دارند و نه عرفا شآن دریافت انبان غذا. ما با افراد متعددی روبرو ایم که به هیچ وجه نیازی به این بسته های غذایی ندارند، اما مسائل فراوانی گریبان آنان را گرفته است. آیا اینان مصداق مواسات کردن با مؤمنین قرار نمی گیرند؟

اما چاره چیست؟! مواردی به ذهن نگارنده می رسد. بخوانید:

1- کاسب هایی وجود دارند که بخاطر اجاره ای بودن مغازه و بعضا وامدار بودن به اقساط و از دست دادن ماه اصلی فروش، ضرر جدی کرده اند و بعضا بیکار نیز شده اند. بسکمک از این مشاغل غیر رسمی اند و به علت مالیات و.. جایی ثبت رسمی نشده اند. کارگاه های تولیدی فراوانی وجود دارد که به سمت تعدیل نیرو و فروش ابزار آلات خود رفته اند. می شود با هماهنگی اداره کار و بعضی اصناف و معتمدین بازار آنان را شناسایی و کمک هایی را به آنان اهدا کرد.

2- از آبرومان خرج کنیم. بسکمک از ما پول نداریم، اما آبرو داریم. در بین فامیل، محل کار، همسایگان و حتی فضای مجازی بعضی مسائل را مطرح کنیم شاید به خاطر ما فرجی حاصل شود و واسطه خیر شویم. مثلا با صاحبان مغازه و خانه ها و طلبکار ها صحبت کنیم که هوای مستاجرشان را داشته باشند. خرج کردن آبرو توسط معتمدین برای تخفیف یا بخشش اجاره آن کسبه یا تٲمین اجاره ماه تعطیل از بعضی منابع. تهیه مساعده با کارت هدیه در خور برای بیکار شدگان توسط مومنان و پرداخت از طریق اداره کار و مانند آن برای حفظ شٲن نیز می تواند پر کردن خلٲیی باشد.

3- هم عهد شوید. مثلا یک قرارفامیلی بگذارید تا هزینه مهمانی و عیدی و هیات خانگی و. را خرج مواسات و برادری کنید. مثلا به طور فامیلی، دو ماه یکبار نذر گوسفند برای فقرا داشته باشیم. یا مثلا خانوادگی عهد ببندیم که یک وعده مرغ کمتر مصرف کنیم و به نیازمند برسانیم. یا مثلا خرج یک مهمانی را بجایش یک وعده تنور یکی از محله های محروم را بخریم. بخصوص دم دمای غروب ماه رمضان.

4- لیستی از طرح های غیر مالی تهیه کنیم. مثلا برای سالمندان کوچه خرید انجام دهیم. یا بچه های پرورشگاه و بهزیستی را با بازی و سرگرمی و چند تا شکلات و بادکنک شاد کنیم. بچه هاِ کار را دریابیم. در این روز های عزیز اهدای خون را نباید فراموش کرد. دیگران را هم به این سنت حسنه دعوت کنیم. خصوصا در بعضی از شهر ها که مراکز پزشکی کمبود خون اعلام کرده و لزوم این عمل انسانی دوچندان می شود؛ و یا می توان برای دانش آموزانی که به واسطه تعطیلی مدارس در خانه نشسته اند و حتما مسائل درسی پیدا خواهند کرد؛ خدمات آموزشی ارائه شود. کاری که بچه های دانشگاه فرهنگیان اهواز آن را کلید زده اند.

5- کمک های متنوع داشته باشیم. کمک فقط سبد کالا نیست؛ مثلا به بقالی و نانوایی محله یا شهر برویم و لیست بدهکاران را هر اندازه میتوانیم پاک کنیم (نمونه این کار در مشهد و چند شهر دیگر اجرایی شد). یا اگر هنر فنی داریم، یخچال و کولر و شیر آب دستشویی نیازمندان را درست کنیم (بچه های جهادی اهواز طرح خنکای مهربانی را ایجاد کرده و تعداد زیادی از کولر های بعضی از مناطق محروم این شهر را تعمیر کرده اند). برای خانه نشینان مشتری پیدا کنیم، برای بیماران، دکتر هماهنگ کنیم. کسانی که به واسطه ابتلا به بیماری کرونا دچار تنگنا های مالی شده اند و از کار و زندگی عقب افتاده اند را شناسایی کرده و به آنان خدمات مالی و ارزاقی ارائه دهیم.

6- در هر صنف و حرفه ای که هستیم رزمایش مواسات را ایجاد کنیم. پزشکیم، بنا هستیم، مکانیک هستیم، اهنگر و خیاط هستیم و .. تخفیف بدهیم، یک روز نذر اهل بیت رایگان کار کنیم، و ...

هر جا و هر کاره ای که هستیم، مردم دار باشیم و دوستی و دلسوزی خود را اظهار کنیم. گاهی فقط درد و دل گوش دهیم. گاهی امید بدهیم. گاهی برای رفع مشکلشان دعا کنیم و ... همدردی و همدلی معجزه گر است. دیگران را هم دعوت کنید. انقلابی و غیر انقلابی مهم نیست. همه را شریک کنید و در این گره گشایی مردمی بیندیشید.

با رفقا، همکاران، اهل فامیل و یا همسایگان و هم محله ای ها هم مسجدی و هم هیاتی ها حلقه درست کنید و برای رزمایش فکر کنید و ایده دهید. شروع پربرکتی است. ممکن است فکر شما را دیگری بتواند اجرا کند یا بالعکس. امید داریم به واسطه این حرکات و این قلوب الهی به هم پیوند داده شده امت خداجوی و اهل انفاق و فداکار ایران عزیز؛ بتوانیم موجبات شادی قلب حضرت صاحب الازمان (عج) را فراهم آوریم.

علی ریاحی پور-دانشجو کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط خبرنگاران نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.