روابط عمومی، پلی برای توسعه مالی در حوزه گردشگری
به گزارش مجله بای بلاگ، آنچه در این وانفسا برای اقتصاد ایران بجای مانده است، نفت و گاز نیست، بلکه داشتن پتانسیل بالایی در حوزه های دیگر است. فراوری ناخالص داخلی بسیار کم و یا به زبان راحت تر مملکت متکی به نفت در کمبود بودجه و رشد مالی محصور مانده و باید به گزینه های دیگری فکر کرد.
پس از حضور کرونا در جهان و سقوط بی سابقه قیمت نفت در بازار جهانی و همچنین تحریم های ظالمانه در این دوران که با شیوع ویروس کرونا همگی دست در دست هم اقتصاد تضعیف شده ایران را وارد یک چالش جدی تر دیگری کرد و بازار متلاطم مالی ایران را متلاطم تر از پیش ساخت تا جایی که قیمت های ارز و طلا به طور عجیبی مرزهای باور را نیز گذارند.
این موضوعات پیش آمده را می توان هم به عنوان یک چالش و هم یک فرصت قلمداد کرد که باید از چالش به وجود آمده درس عبرت گرفت و از فرصت ممکن بهترین استفاده را برد.
در تشریح این فرصت در قالب توسعه مالی در بخش های جهانگردی می توان به این موضوع پرداخت که با نگاهی کارشناسانه می توان گفت، فرصتی است برای یک جهانگرد که سفری ارزان را به سرزمینی شگفت انگیز با جاذبه های فراوان داشته باشد.
حضور جهانگرد خارجی می تواند چرخه مالی ایران را تا حدود زیادی حرکت دهد که این فرصت به وجود آمده احتیاجمند تهیه و تأمین زیرساخت هایی لازم خود است که از امروز باید در چالش ممکن قرار گیرد تا به یک فرصت طلایی تبدیل گردد. یکی از این زیرساخت های مهم استفاده از بستر تبلیغاتی در فضای مجازی است که باید با یک ایدئولوژی خوب و ایجاد یک ارتباط مؤثر صورت گیرد.
نقش روابط عمومی ها در این موضوع بسیار حساس و مهم خواهد بود و بر سرعت جذب مخاطب و برقراری ارتباط بهینه مؤثر است.
البته نباید از موضوع برقراری روابط توسط بخش خصوصی غافل شد و باید گفت این روابط عمومی چه در بخش دولتی و چه خصوصی باید زیرساخت های لازم برای آن فراهم گردد. زیرساخت های مثل داشتن یک شبکه اطلاع رسانی قوی، حضور در اغلب شبکه های مجازی مربوط به کشورهای مختلف، نبود فیلترینگ در بعضی از این شبکه ها و مهم تر از همه تشکیل کارگروه هایی از متخصصین در امر فراوری محتوای فاخر و جذاب که همگی می تواند برای جذب جهانگرد مؤثر باشد.
روابط عمومی به عنوان یک پل ارتباطی نقش خود را باید در این اوضاع به بهترین شکل ممکن ایفا نماید تا رشد مالی جامعه را ببینیم. این موضوع با هم افزایی و مشارکت جامعه های محلی، شهری، استانی و کشوری قابل اجراست و باید در این هم افزایی کوشش مردمی به صورت خودجوش وجود داشته باشد.
اما چرا با توجه به اینکه هم اکنون نیز در این موضوع اقداماتی می گردد ولی تأثیر کمتری داشته است باید گفت که یکی از مسائل وارد بر این نوع ارتباطات عدم استفاده از متخصصان در امر فراوری محتوا است که این نیز باید به صورت جدی در بخش های مختلف با یک آسیب شناسی حل گردد و از حوصله این یادداشت خارج است.
آنچه در این یادداشت کوتاه بر آن تأکید می گردد بیشتر بر اهمیت نقش روابط عمومی ها است و بر شکل گیری راه حلهای ایجاد یک ارتباط در این یادداشت نمی گنجد.
سیستم دیپلماسی ایران در امر برقراری ارتباطات در دهه های گذشته با توجه به اتفاقات و همچنین تبلیغات منفی بعضی از کشورها نتوانسته اعتمادسازی خوبی در جهان برقرار کند که این موضوع در چند سال اخیر سیر بهتری داشته و تا حدودی با تبلیغات مؤثر در معرفی ظرفیت ها و داشته های فرهنگی توانسته ایم علیه این تبلیغات منفی فائق آییم که این موضوع احتیاج به کار بیشتر دارد.
همان گونه که گفته شد راه حل این برقراری ارتباط به وسیله گفتگوی فرهنگی است که با معرفی آداب و رسوم گذشتگان، معرفی آثار تاریخی و صنایع دستی به عنوان سفیران ملموس و ناملموس به ایجاد یک پل ارتباطی در این بین یاری کنیم که با این توصیفات نقش روابط عمومی های میراث فرهنگی، جهانگردی و صنایع دستی مهم خواهد بود.
تقویت و توسعه زیرساخت های لازم در بدنه روابط عمومی ها میراث فرهنگی، جهانگردی و صنایع دستی باید از اولویت های مدیران کشوری و استانی باشد تا با ایجاد این بستر، در راستای توسعه مالی منطقه ای و کشوری حرکتی مؤثر صورت پذیرد.
منبع: میراث آریا