نینتندو سوییچ 2؛ قدرت سخت افزاری کنسول تازه نینتندو چقدر است؟ - مجله بای بلاگ

در واقع تنها چیزی که این تیزر انجام داد، تأیید شایعات متعدد سخت افزاری بود که در چند ماه گذشته منتشر شده بودند. سوییچ 2 به طور قابل توجهی بزرگ تر از مدل قبلی خود خواهد بود. به نظر می رسد جوی کان ها به صورت مغناطیسی به کنسول متصل می شوند. شواهد زیادی وجود دارد که در حالی که قابلیت های مادون قرمز از سوییچ 1 حذف شده اند، نوعی حسگر وجود دارد که به جانشین آن اجازه می دهد تا دسته های آن را مانند ماوس بهره ببرید. بعلاوه، وجود کانکتورهای سو اس بی سی در بالا و پایین دستگاه تأیید شده است که امکان اتصال طیف گسترده ای از لوازم جانبی خارجی را فراهم می نماید که می توانند به بالای دستگاه متصل شوند. علاوه بر فرم بزرگ تر، به نظر می رسد تهویه دستگاه نیز برای مدیریت گرمای فراوری شده به وسیله پردازنده T239 بهبود یافته است.

خواندنی ها

نینتندو سوییچ 2 رسما معرفی گردید؛ ویدیوی رونمایی آن را ببینید

سازگاری با بازی های فیزیکی و دیجیتالی سوییچ نیز تأیید شده است، البته ممکن است همه بازی ها کار ننمایند. در کل به جز چند مورد استثنا، در سازگاری نرم افزاری مسئله ای وجود نخواهد داشت و احتمالاً بیشتر بازی هایی که از ویژگی های خاص سخت افزاری سوییچ 1 استفاده می نمایند، دچار مشکل خواهند شد. آیا بازی ها به طور طبیعی روی سوییچ 2 سریع تر اجرا خواهند شد؟ به نظر می رسد فراوری شبیه سازی کاملاً دقیق از کنسول قدیمی دشوارتر از اجرای مستقیم بازی های قدیمی روی سخت افزار تازه است و احتمالا مشابه عملکرد سازگاری با آثار نسل قبل در پلی استیشن 5 و ایکس باکس سری ایکس/اس را مشاهده کنیم.

برای کسانی که شایعات سخت افزاری و بحث های کلی را دنبال می نمایند، هیچ یک از مواردی که تا به امروز گفته شد، به معنای واقعی کلمه تازه نیستند اما رونمایی از چیزی که می توان آن را یک بازی تازه ماریو کارت فرض کرد، قطعاً تازه است. در اینجا بهبودهای واضحی نسبت به آنچه در ماریو کارت 8 دیلاکس دیدیم وجود دارد اما با در نظر گرفتن این موضوع که تنها می توانیم درباره یک کلیپ بسیار کوتاه صحبت کنیم که ممکن است نمایانگر بازی در زمان عرضه نباشد. با این حال، ما زمین وسیع تری را می بینیم با یک نمای نسبتاً غنی از جزئیات که به عقب کشیده می گردد تا فاصله دید قابل توجهی را نشان دهد که ممکن است به رویکرد متفاوتی برای خود بازی اشاره داشته باشد.

رندر شخصیت ها و محیط ها سبک مشابهی با ماریو کارت 8 دارند، اما موارد جالبی به آن ها اضافه شده است. تغییراتی در مدل های شخصیت ها وجود دارد و احتمالا برای هم خوانی بیشتر با نسخه های موجود در فیلم انیمیشنی ماریو و از طرفی وسایل نقلیه نیز ظاهر بهتری دارند. طبیعتاً همه این ها منابع بیشتری از کارت گرافیک را طلب می نماید. آیا این یک جهش نسلی نسبت به سخت افزار فعلی است؟ سخت است که چنین برداشتی داشته باشیم، به حدی که می توان استدلال کرد این ماریو کارت تازه می توانست به عنوان یک بازی میان نسلی طراحی گردد، مشابه بازی فورزا هورایزن 5 که تجربه ای خوب در هر دو نسل ارائه داد. در حالی که سوییچ 2 قابلیت های رهگیری پرتو (Ray Tracing) دارد، شاید درخواست برای تماشا آن ها در یک بازی با نرخ فریم 60 کمی زیاد باشد، اما تماشا اینکه فناوری های انویدیا در اینجا خیلی کم به کار رفته اند، تعجب آور است.

برای مثال، فناوری DLSS به عنوان یک تغییر بزرگ بالقوه برای کنسول تازه تحسین شده است، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این فناوری در بازی تازه ماریو کارت به کار رفته است. در واقع، مشابه بسیاری از بازی های دیگر نینتندو، ماهیت ویدیوهای منتشر شده نشان می دهد که هیچ نوع Anti-Aliasing در این بازی وجود ندارد، چه برسد به ارتقای کیفیت تصویر مبتنی بر هوش مصنوعی. این موضوع کاملاً با گزارش های سال گذشته که ادعا می کردند بازی Breath of the Wild با رزولوشن 4K و نرخ فریم 60 با استفاده از DLSS اجرا می گردد، فرق دارد! به طور خلاصه، آنچه در حال حاضر داریم تنها یک تیزر برای یک بازی محبوب است، اما به هیچ وجه نمایشگر قدرت یک سخت افزار نسل تازه برای نینتندو نیست. اخیرا اطلاعاتی درباره سرعت کلاک پردازنده T239 در حالت دستی و داک لو رفته است. می توان به این موضوع به عنوان نسخه تازه داستانی که در سال 2016 درباره کاهش سرعت پردازنده تگرا ایکس 1 (Tegra X1) به وسیله نینتندو منتشر شد، نگاه کرد. مشخصات فاش شده نگرانی هایی را برای بعضی افراد به همراه داشته، اما به طور کلی با آنچه انتظار می رفت، هماهنگ است.

در حالت داک، پهنای باند حافظه به 102.4 گیگابایت بر ثانیه می رسد که بین یک کارت گرافیک با سرعت 1007 مگاهرتز و یک پردازنده با سرعت پایین و عجیب 998.4 مگاهرتز به اشتراک گذاشته می گردد. در محیطی که محدودیت توان و عمر باتری اهمیت زیادی دارد، شرایط تغییر می نماید و سرعت کارت گرافیک به 561 مگاهرتز کاهش می یابد، در حالی که پهنای باند حافظه به 68.3 گیگابایت بر ثانیه می رسد. با این حال، به شکل عجیبی، سرعت پردزنده از 998.4 مگاهرتز به 1100.8 مگاهرتز افزایش می یابد. علت این اتفاق در اسناد لو رفته ذکر نشده است و این موضوع قطعاً باعث ایجاد شک و تردید در خصوص صحت این گزارش می گردد.

با در نظر گرفتن این موضوع، ماهیت دقیق فرکانس ها تا چند رقم اعشار، به طور قابل توجهی شبیه به مستندات توسعه دهنده ای است که داستان کنسول نینتندو سوییچ 1 را شکل داده بود. اعداد مربوط به فرکانس گرافیک و حافظه نیز کاملاً منطقی به نظر می رسند، با توجه به اطلاعات کمی که درباره پردازنده T239 موجود است. درست مانند نسخه قبلی، فرکانس ها پایین تر از چیزی هستند که بسیاری انتظار داشتند اما کاملاً مطابق با محدودیت هایی هستند که به وسیله یک تراشه که بر اساس فرآیند ساخت مدرن فراوری نشده، اعمال می گردد.

چرا حالت دستی به فرکانس های بالاتری نسبت به حالت داک احتیاج دارد؟ در حال حاضر این موضوع کاملاً ناشناخته است، اما به طرز عجیبی این مسئله به نوعی اعتبار اطلاعات موجود را نشان می دهد. چرا باید داده هایی کاملاً منطقی و باورپذیر برای گرافیک و حافظه ایجاد گردد و سپس در خصوص فرکانس های پردازنده با اشتباهی آشکار روبرو شویم؟ باید این ایده را در برابر این احتمال که نینتندو علتی برای انجام چنین کاری با فرکانس های پردازنده دارد، سنجید. از طرف دیگر، ممکن است این اطلاعات لو رفته به سادگی اشتباه باشند.

اما این اطلاعات تازه چه معنایی دارند؟ بیایید فعلاً پردازنده را کنار بگذاریم و به گرافیک بپردازیم. یوروگیمر در این زمینه مقایسه ای انجام داده و کارت گرافیک را با استفاده از یک پردازنده لپ تاپ RTX 2050 با فرکانس پایین شبیه سازی نموده که بر اساس همان معماری Nvidia Ampere ساخته شده و با پهنای باند حافظه مشابه کار نموده است. این تراشه دارای 2048 هسته CUDA است که بیشتر از 1536 هسته در T239 است و آن را در فرکانس 750 مگاهرتز اجرا نموده اند. به طور کلی، این باید با یک پردازنده گرافیکی کوچک تر که در فرکانس های بالاتر کار می نماید، مطابقت داشته باشد. نتیجه چیزی شبیه به تجربه کنسول استیم دک بوده، اما با قابلیت محدود رهگیری پرتو (Ray Tracing) و پشتیبانی از DLSS برای وضوح 1080p و در بعضی سناریوها، 1440p. البته تمام این آزمایش ها همچنان در محدوده شبیه سازی قرار دارند و جالب است که ما چیزی از این پتانسیل را در تصاویر ماریو کارت مشاهده نکردیم. گویی حداقل در حال حاضر نینتندو نمی خواهد قابلیت های کامل دستگاه را نشان دهد. با نمایش تنها چند ثانیه از نسخه تازه ماریو کارت، به نظر می رسد که نینتندو اهداف دیگری دارد و شاید برای یادآوری وجود یک دنباله برای 64 میلیون نفری که ماریو کارت 8 دیلاکس را خریده اند است.

حالا که این تیزر منتشر شده، گام بعدی چیست؟ همه نگاه ها به نینتندو دایرکت سوییچ 2 است که در تاریخ 4 آوریل 2025 (15 فروردین 1404) برگزار می گردد. قطعاً انتظار طولانی ای است، اما در این بین، به نظر می رسد که توسعه دهندگان و ناشران می توانند درباره بازی های سوییچ 2 که روی آن کار می نمایند صحبت نمایند، اما احتمالاً نمی توانند هیچ ویدیویی نشان دهند. بعلاوه احتمالاً تعداد زیادی از بازی های پلی استیشن 4 و بازی های میان نسلی برای این کنسول ظاهر خواهند شد. شایعاتی وجود دارد که بازی هایی مانند Microsoft Flight Simulator نیز ممکن است عرضه شوند که قطعاً برای این سخت افزار چالشی خواهد بود، اما نسخه 2020 آن به میزان کافی روی استیم دک عملکرد خوبی داشت و اگر فعلاً نگرانی های مربوط به پردازنده را کنار بگذاریم، انتظار می رود که هر چیزی که روی استیم دک اجرا گردد، روی سوییچ 2 نیز اجرا گردد. در نهایت شاید لازم باشد انتظارات را پایین بیاوریم، اما بر اساس پورت های شگفت انگیزی که در طول عمر سوییچ دیدیم، به نظر می رسد که همچنان از کنسول هیبریدی نینتندو در نسل تازه شگفت زده خواهیم شد.

منبع: Eurogamer