با این روش سپسیس دیگر مرگ و میری نخواهد داشت - مجله بای بلاگ

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی خبرنگاران به نقل از مدیکال اکسپرس، محققان روش جلوگیری از کشنده شدن سپسیس را کشف کردند. سپسیس، واکنش تهدید نماینده زندگی بدن به عفونت که سالانه حدود 1.7 میلیون بزرگسال را در آمریکا تحت تاثیر قرار می دهد، می تواند منجر به نارسایی اندام های چند سیستم با نرخ مرگ و میر بالا گردد.

در دهه های گذشته هیچ درمان هدفمندی برای مقابله با این بیماری توسعه نیافته است. با این حال اکنون، تیمی به رهبری دانشمندان زیست پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا امید هایی را برای درمان آینده ارائه می دهد.

محققان به سرپرستی میرا نایر و آدام گودزیک در دانشکده پزشکی، نشانگر های زیستی مولکولی، جهت ها و پویایی سلول های ایمنی مرتبط با سپسیس را شناسایی کردند که می تواند از نظر درمانی برای جلوگیری از منجر شدن این بیماری به مرگ مورد هدف قرار گیرد. این نشانگر های زیستی سلول های خونی، پروتئین CD52 در لنفوسیت ها و پروتئین S100A9 که در فرآیند های التهابی دخیل است، در همه سلول های خونی وجود دارد، اما در افراد مبتلا به سپسیس بسیار بیشتر انمایان است. چگونگی تغییر این نشانگر های زیستی در ابتدای سپسیس، به طور خاص، در شش ساعت اول می تواند معین کند که آیا بیمار زنده می ماند یا می میرد.

نایر، استادیار علوم زیست پزشکی و سرپرست این مطالعه گفت: معین شد که این نشانگر های زیستی طی شش ساعت در خون بیماران مبتلا به سپسیس به طور منحصر به فرد تغییر می نمایند و بر جهت های سلولی خاص در سلول های ایمنی خاص تاثیر می گذارد. زیست شناسی لکوسیت ها تغییرات در بیان CD52 با نتایج خوبی همراه بود، به این معنی که باعث فعال شدن سلول های ایمنی محافظ می گردد. از طرف دیگر S100A9 به اسم محرک مولکولی سپسیس کشنده عمل می کرد.

به گفته نایر، این تیم بعلاوه جهت های مولکولی سپسیس کشنده و همگرایی کووید-19 را پیدا کرد.

او گفت: به نظر می رسد کووید شدید باعث ایجاد جهت های مولکولی مشابه سپسیس می گردد. تجزیه و تحلیل بیشتر این جهت ها می تواند به ما در تشخیص و درمان هر دو بیماری یاری کند.

به طور خاص، تیم تحقیق بعلاوه دریافت در افراد مبتلا به سپسیس، پلاکت های خون (انواع سلولی که در جریان خون طبیعی و انعقاد نقش دارند) مانند بیماران مبتلا به کووید عملکرد خود را از دست می دهند. محققان استدلال می نمایند اگر عملکرد پلاکت ها با هدف قرار دادن تنظیم نماینده های اصلی این فرآیند بازسازی گردد، می تواند بقا در سپسیس و کووید را افزایش دهد.

نایر شرح داد وقتی بیمار مبتلا به سپسیس تشخیص داده شده و در بخش مراقبت های ویژه بستری می گردد، پزشکان از سیستم های نمره گذاری بالینی مانند نمرات APACHE-2 و SOFA برای پیش بینی شدت بیماری و احتمال مرگ و میر استفاده می نمایند.

او گفت: پزشکان هنوز نمی توانند پیش بینی نمایند که آیا بیمار زنده می ماند یا می میرد و چه درمان خاصی ممکن است شانس زنده ماندن آن ها را افزایش دهد. متاسفانه راهی وجود ندارد که بیماران را آزمایش کنیم تا دریابیم آیا از یک درمان در مقابل درمان دیگر سود می برند یا نه. ما می خواستیم با یافتن نشانگر های زیستی مولکولی که پیش بینی بهتری برای زنده ماندن یا مرگ بیمار دارند، به این موضوع بپردازیم.

این مطالعه که با همکاری پزشکان در سیستم بهداشتی دانشگاه ریورساید یا RUHS انجام شد، شامل نمونه برداری از خون پنج بیمار مبتلا به سپسیس بود. دکتر والتر کلاین، نویسنده مقاله و متخصص ریه در RUHS، اشاره نمود سیستم های نمره گذاری بالینی اهداف درمانی خاصی را برای بیماران ارائه نمی دهند.

او گفت: از منظر بالینی، درمان سپسیس تا حد زیادی بر تشخیص زودهنگام، آنتی بیوتیک های سیستمیک اولیه/کنترل منبع عفونت و حمایت از سیستم های اندامی ناموفق متمرکز است. آنچه در عرصه بالینی وجود ندارد درمان های خاصی است که پاسخ ایمنی نامنظم بیمار را در برابر عفونت معکوس می نماید. اهمیت تحقیقات بنیادی مانند این است که امیدواریم روزی درمان های فردی پیدا گردد که بتوانیم به سرعت نارسایی چند عضوی بیمار را معکوس نموده و از مرگ و میر جلوگیری کنیم.

بر خلاف سایر مطالعاتی که نمونه های خون بیماران مبتلا به سپسیس را در زمان صفر تجزیه و تحلیل کردند، هنگامی که بیماران برای اولین بار با این بیماری تشخیص داده شدند، تیم تحقیق نمونه های خون بیماران مبتلا به سپسیس را در زمان صفر و شش ساعت بعد تجزیه و تحلیل کردند.

گودزیک، بروس دی و نانسی بی. وارنر، رئیس کمیته تحقیقات سرطان در UCR و پروفسور علوم زیست پزشکی می گویند: ما می توانیم این تکامل را در جهت درست، به سمت بقاء تقویت کنیم. اگر بیمار در جهت اشتباه، به سمت کشندگی حرکت کند، می توانیم برای تغییر جهت بیماری مداخله کنیم. با این کار ما از تصویر لحظه ای ایستا فراتر رفته ایم و به یک فرایند پویاتر منتقل شد.

نمونه های خون به دست آمده از RUHS در یک توالی سنج تک سلولی در UCR پردازش شد و به محققان اجازه داد تا رفتار هر سلول را بجای میانگین همه سلول ها درک نمایند.

ما متوجه شدیم که بسیاری از انواع سلول ها در سپسیس رفتار متفاوتی دارند. نویسنده اول این مطالعه در آزمایشگاه گودزیک، گفت: ما با استفاده از توالی یابی تک سلولی، می توانیم جهت انواع مختلف سلول ها را به طور جداگانه دنبال کنیم.

به گفته گودزیک، وقتی گزارش های خبری نشان می دهد فردی بر اثر عارضه عفونت جان خود را از دست داده است، عموما به این معنی است که فرد بر اثر سپسیس فوت نموده است.

او گفت: 30 درصد از کل مرگ و میر ها در بیمارستان ها ناشی از سپسیس است. سپسیس یک احتیاج برآورده نشده بدون درمان است. کار ما راهی برای درمان ارائه می دهد، زیرا ما دیدگاه خود را از مولکول های تک به فرآیند های در سلول ها توسعه داده ایم؛ از این گذشته، این جهت های مولکولی است که می تواند قطع گردد. اغلب اوقات مردم فکر می نمایند اگر یک ژن نشانگر بیولوژیکی یک بیماری است، یک دارو باید آن را هدف قرار دهد.

نایر تاکید نمود این مطالعه تنها به وسیله رویکرد چند رشته ای امکان پذیر است.

او گفت: به اسم یک ایمونولوژیست می گویم تنها به وسیله چنین مشارکتی می توان پیچیدگی سپسیس کشنده را آشکار کرد و بینش درمانی تازه را ارائه داد که می تواند جهت بیماران سپسیس را که ممکن است با نتیجه کشنده روبه رو شوند، تغییر داد.

در مرحله بعد، محققان قصد دارند بر شباهت های سپسیس و کووید-19 تمرکز نمایند و در حال حاضر تحقیقاتی را که به وسیله مرکز تحقیقات ناهنجاری های بهداشتی در UCR تامین شده است، شروع نموده اند.

نایر گفت: ما در حال اجرا تجزیه و تحلیل مولکولی اثرات طولانی مدت کووید-19 بر هموستاز ایمنی هستیم. ما مایلیم ببینیم آیا یافته های تحقیقات سپسیس ما می تواند در خصوص کووید-19 هم کاربرد داشته باشد.

بیشتر بخوانید