نگاهی به هذیان گویی ناخودآگاه بچه ها خردسال در خواب - مجله بای بلاگ

محققان دانشگاه ویرجینیا پس از آنالیز های بسیار به نتایجی جالب در خصوص زوایای پنهان مفهوم خواب در بچه ها دست یافته اند. اگر تجربه فرزند پروری داشته باشید به خوبی می دانید که وادار کردن بچه های خردسال به خوابیدن فرایندی بسیار طاقت فرسا و سخت محسوب می گردد. در این میان تعداد زیادی از بچه ها با اختلالات خواب از جمله صحبت کردن ناخودآگاه، هذیان گویی و یا حتی راه رفتن طی خواب روبرو می شوند که می تواند والدین را به چالشی جدی بکشاند.

به گزارش روزنامه واشینگتن پست هرچند اختلالات مذکور اغلب در بچه ها بزرگتر بیش از خردسالان دیده می گردد، اما 25 الی 30 درصد از بچه های کوچک هم برای حداقل یک مرتبه هم که شده هذیان گویی در ساعاتی که خواب هستند را تجربه می نمایند. از طرفی دیگر بر اساس مقاله ای از مجله روانشناسی امروز دیده شده که این رفتارهای غیر ارادی می تواند ارتباط معنا داری با سوابق مشابه در والدین داشته باشد. بنابراین اگر شما و یا همسرتان عادت به مکالمه و یا راه رفتن ناخودآگاه در خواب داشته اید، به احتمال زیاد فرزندتان هم چنین الگویی را نشان خواهد داد.

طبق پژوهشی که به وسیله آموزشگاه پزشکی اطفال آمریکا قابل دسترسی است، معمولا بچه ها خردسال درگیر با اختلالات خواب مواردی از جمله هذیان گویی را طی دو ساعت اول خواب خود بروز می دهند یعنی زمانی که در فاز عمیق خواب یا مرحله NREM به سر می برند. با وجود آن که هنوز محققان نتوانسته اند به دلایل اصلی صحبت و یا حرکت بچه ها طی خواب دست یابند، اما اطلاعات علمی مهمی در اختیار والدین قرار گرفته است که می توانند به یاری آنها امنیت و سلامت فرزند خود را تضمین نمایند.

هذیان گویی در خواب چیست و فرزند خردسال چه علائمی را نشان خواهد داد؟

در مقاله ای از وبگاه خبری و علمی ساینس دیلی آمده است که هذیان گویی در خواب خصوصا در رده سنی خردسالان می تواند با علائم متفاوتی خود را نمایان سازد. برای نمونه این موضوع می تواند با استفاده از یک سری کلمات واضح، غیر واضح، خندیدن و یا حتی گریه همراه باشد. درست مانند راه رفتن غیر ارادی در خواب، در چنین موردی هم کودک نمی داند که چه چیزهایی بر زبان آورده و به طور کلی صحبت نموده است. در بیشتر اوقات هم فرزندتان خاطره مرتبطی را به یاد نخواهد آورد.

همانطور که اشاره شد صحبت ها یا شامل کلمات و عبارات قابل تشخیص هستند و یا واژه های دست و پا شکسته. علاوه بر این محققان دانشگاه استنفورد معتقد هستند که هذیان گویی بچه ها در خواب از نظر صوت دریافت شده به وسیله والدین هم می تواند کاملا متفاوت باشد. به بیان دیگر صدایی که پدر و مادر می شنوند یا صدای عادی خود کودک است یا صدایی با تن ناآشنا. محتوای گفتاری هم می تواند با خاطره ای از گذشته و مکالمه ای مربوط به همان روز در تناسب باشد و یا از پایه هیچ پیوندی با آنچه که در بیداری رخ داده نداشته باشد.

مطالعه ای به تازگی در مجله تکاملی و رفتاری طب اطفال به چاپ رسیده که احتمال می دهد هذیان گویی بچه ها در خواب غالبا مسئله ای ژنتیکی باشد. با این حال این تجربه نه چندان خوشایند به ویژه برای والدین، گاها در پی خستگی، کمبود خواب و یک رویداد استرس زا در زمان بیداری هم رخ خواهد داد. بنابراین در گام نخست والدین باید از وجود یک برنامه منظم برای ساعات خواب و بیداری فرزند خردسال خود اطمینان حاصل نموده و پس از آن اقدام به حذف عوامل استرس زا نمایند. به جز فاکتورهای مذکور، هذیان گویی با فاکتورهایی همانند کابوس های شبانه، وحشت، رویاهای شفاف و شرایط فیزیکی مانند تب و آپنه هم در ارتباط خواهد بود.

در گزارشی از انجمن روانشناسی آمریکا، هذیان گویی با تکرر کمتر از یکبار در هفته خفیف در نظر گرفته شده است. اما چه زمانی باید نگران این موضوع باشیم و تشخیص دهیم فرزندمان احتیاج به مداخله پزشکی خواهد داشت؟ اگر هذیان گویی هر شب و به طور مرتب برای بیش از یک ماه استمرار یابد، توجه بیشتر والدین ضروری خواهد بود.

هذیان گویی و راه رفتن حین خواب معمولا از چه زمانی در بچه ها خردسال آغاز می گردد؟

در مقاله ای که اخیرا به وسیله موسسه فکر کودک در اختیار علاقه مندان قرار گرفته، به این موضوع پرداخته شده است. به صورت میانگین بچه ها از حدود 2 الی 3 سالگی، صحبت کردن و یا راه رفتن طی خواب را آغاز می نمایند. اما این شرایط در صورت عدم رسیدگی مناسب می تواند تا سنین بالاتر هم ادامه یابد و در 10 سالگی به نقطه اوج خود برسد.

نزدیک به 40 درصد از بچه ها 3 تا 7 سال حداقل یک بار حین خواب و به طور غیر ارادی حرف می زنند.

توصیه هایی برای والدین به نقل از دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز

- به تقویت عادات خواب سالم بپردازید: یک برنامه ثابت، قابل پیشبینی و معقول می تواند تا میزان زیادی به ترک عادت هذیان گویی بچه ها در خواب شبانه یاری کند. اطمینان حاصل کنید که برنامه روزنامه فرزندتان با شرایط سنی و جسمانی وی متناسب است و منجر به خستگی بیش از حد او نمی گردد.

- احساس امنیت را القا کنید: یکی از اصلی ترین دلایل هذیان گویی و راه رفتن ناخودآگاه حین خواب در بچه ها، وحشت از کابوس ها و رویاهای منفی است. اگر کودک شما هم با چنین شرایطی دست و پنجه نرم می نماید، باید محیط خانه و خانواده را بیش از پیش آرام کنید. در واقع کودک احتیاجمند نوعی احساس امنیت همیشگی است و تامین آن هم بر عهده والدین قرار گرفته است.

- هذیان گویی های شبانه کودک را قطع نکنید: توصیه می گردد که در صورت هذیان گویی و راه رفتن کودک حین خواب، والدین وی را از خواب بیدار ننمایند. حضور خود را کنار وی حفظ کنید و اجازه دهید که این فرایند به طور طبیعی طی گردد.

- در خصوص هذیان گویی صحبت نکنید: لازم است که والدین از صحبت در این مورد با فرزند خود اجتناب نمایند. آگاه ساختن کودک از این شرایط می تواند به افزایش اضطراب وی، ترس از خوابیدن و استمرار بیشتر هذیان گویی منجر گردد.